Oαση δροσιάς και ηρεμίας στο Βιετνάμ

Η γρήγορη αστικοποίηση και η έλλειψη πρασίνου στις πόλεις του Βιετνάμ έχει δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα: αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αδυναμία της πόλης να συγκρατήσει τα νερά της βροχής, αλλαγή στο κλίμα κ.ά., ενώ οι ίδιοι οι πολίτες χρόνο με τον χρόνο γίνονται πιο αδρανείς. Οχι όλοι, όμως.

Mε έμπνευση από την παιδική του ηλικία, τότε που φανταζόταν πώς θα ήταν να ζει σε ένα σπίτι που μοιάζει με τροπικό δάσος, γεμάτο πλούσια βλάστηση, υδάτινες πηγές και μεγάλα ανοίγματα που ενοποιούν το εσωτερικό με το εξωτερικό, ο ιδιοκτήτης του Thang House κατάφερε να φτιάξει το καταφύγιο των ονείρων του στην καρδιά της πόλης Danang του Βιετνάμ. Το σπίτι καλύπτεται από τροπικά οπωροφόρα δέντρα, που δημιουργούν ήσυχες, γαλήνιες γωνιές για κάθε μέλος της οικογένειας και ταυτόχρονα αποτελεί μια πράσινη όαση στη μέση αυτής της ταχέως αναπτυσσόμενης πόλης. Είναι ένα από τα κτίρια της σειράς «House for Trees», τα οποία συμβάλλουν στην αύξηση του πρασίνου στο αστικό τοπίο, παρέχοντας βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον αρχιτεκτονική.

Οι αρχιτέκτονες του γραφείου Vo Trong Nghia έπρεπε να σκεφτούν και να προτείνουν μια λύση που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του πελάτη τους και να μπορεί να εφαρμοστεί στα 250 τ.μ. που ήταν η οικοδομήσιμη έκταση. Η βασική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας πράσινος πνεύμονας, που θα παραπέμπει σε τροπικό δάσος. Η ομάδα αποφάσισε ότι αφού ο κήπος ήταν το βασικό ζητούμενο, έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, γι’ αυτό χώρισε το οικόπεδο σε δύο ίσα μέρη: ένα για τον κήπο, ο οποίος περιλαμβάνει λίμνη με ψάρια και πλούσια τροπική βλάστηση, και ένα δεύτερο τμήμα για το σπίτι, τα ανοίγματα του οποίου (πόρτες και παράθυρα) στην πλειονότητά τους έχουν θέα στο πράσινο φέρνοντας το φως, τον αέρα και το άρωμα των λουλουδιών σε όλους τους χώρους του εσωτερικού.

Στο σημείο όπου χτίστηκε το σπίτι, όπως ήταν φυσικό, το πράσινο εξαλείφθηκε. Ωστόσο, η απώλεια αυτή αντισταθμίστηκε από τους αρχιτέκτονες με την ιδέα ενός μποστανιού με οπωροκηπευτικά στην ταράτσα του κτιρίου, όπου το φως και οι συνθήκες ήταν πιο κατάλληλες. Εκεί τοποθετήθηκαν εννέα μεγάλα δοχεία με δέντρα, έτσι διασκορπισμένα ώστε να προσφέρουν σκιά στους ιδιοκτήτες χωρίς να τους στερούν τη θέα προς το λιμάνι και την πόλη. Η ιδέα των ταρατσόκηπων υιοθετήθηκε γρήγορα και βοήθησε να αναπτυχθεί η αστική γεωργία στις μεγαλουπόλεις, διότι προσφέρουν καθημερινά φρέσκα λαχανικά και φρούτα σε μια οικογένεια, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν περισσότερο πράσινο σε περιοχές που το έχουν ανάγκη. Οι αρχιτέκτονες πέτυχαν έτσι, μέσω μιας αστικής ανάπτυξης, να συνδυάσουν τη διαμονή με τη φύση και τη γεωργία, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και στις μεγάλες πόλεις μπορούν να εφαρμοστούν λύσεις που θα τις κάνουν λιγότερο μονότονες και θα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους.

Ενας ακόμη βασικός στόχος του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν να ελαχιστοποιήσει την κατανάλωση ενέργειας, ώστε να είναι βιώσιμο οικονομικά για τους ιδιοκτήτες και να φροντίσει για την ευημερία της πράσινης παραγωγής στην ταράτσα. Για τον λόγο αυτό εγκατέστησαν αυτόματο σύστημα ποτίσματος που ανακυκλώνει το νερό από τη λίμνη του ισογείου έως τον κήπο της οροφής και αντίστροφα, καθώς επίσης ηλιακό θερμοσίφωνα και ηλιακά πάνελ που παράγουν την ενέργεια που καταναλώνει ένα σπίτι με τις ανάγκες μιας μεσαίας οικογένειας.

Αρχιτεκτονικά το σπίτι μοιάζει να αποτελείται από τέσσερα κουτιά: έναν μεγάλο ενιαίο όγκο, που στην κορυφή του βρίσκεται ο ταρατσόκηπος, και μέσα του κλείνονται τρία μικρότερα κουτιά – καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε ένα επίπεδο. Από την εσωτερική πλευρά, το κεντρικό κουτί δεν έχει τοίχο δίνοντας έτσι την αίσθηση ότι τα κουτιά-δωμάτια αιωρούνται πάνω από τον κήπο. Πρακτικά, ωστόσο, αυτές οι προεξοχές δίνουν χώρο στο να αναπτυχθούν περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι – σκάλες, εσωτερικά μπαλκόνια-αίθρια κ.ά. Εξωτερικά τώρα, η ομάδα κάλυψε το κεντρικό κουτί με γκρίζα πέτρα γιατί ήθελε να επιδείξει μια πιο κομψή εικόνα για το τμήμα του που βλέπει στον δρόμο, ενώ τα εσωτερικά κουτιά-δωμάτια καλύπτονται από λευκό τούβλο, που δίνει μια πιο φωτεινή και ζεστή αίσθηση στους χώρους διαβίωσης. Η αντίθεση αυτή δημιουργεί ενδιαφέρουσες μεταβάσεις από χώρο σε χώρο και για τους ανθρώπους που κατοικούν το σπίτι. Τέλος, τα στενά τσιμεντένια ανοίγματα, σαν περσίδες, στην οροφή επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισβάλλει στο εσωτερικό του κτιρίου διακριτικά, συμβάλλοντας στη χαλαρή και ζεν ατμόσφαιρα του σπιτιού. Ταυτόχρονα δημιουργείται ένα ιδιαίτερο εφέ, καθώς οι φωτεινές δέσμες πέφτουν στα κενά ανάμεσα στα τρία κουτιά-επίπεδα παιχνιδίζοντας με τις αντανακλάσεις από το γυαλί, το μπετόν, το νερό και το πράσινο.

Για την κατασκευή του σπιτιού χρησιμοποιήθηκαν δομικά υλικά τα οποία διατίθενται από κοντινές τοπικές πηγές. Η γκρίζα πέτρα, για παράδειγμα, προέρχεται από το ορυχείο Hoa Son και το λευκό τούβλο από την επαρχία Quang Nam. Το εμφανές σκυρόδεμα είναι ένα συνηθισμένο και πολύ αποτελεσματικό υλικό για κατασκευές χαμηλής τεχνολογίας και κόστους στο Βιετνάμ, ενώ είναι και πολύ ανθεκτικό στις σκληρές τοπικές καιρικές συνθήκες.